Ο Δρ Γιώργος Ποταμίτης μιλά στον ΙΑΤΡΙΚΟ ΤΥΠΟ

Ο πολιτικός κόσμος

δεν έχει πιστέψει στο ΓεΣΥ!

• Οι αρχές για εφαρμογή του είναι συμφωνημένες. Να γίνει άμεσα επαναπροσαρμογή στα νέα δεδομένα και στις εξελίξεις της ιατρικής και να διασφαλίζεται η ελεύθερη επιλογή γιατρού και νοσηλευτηρίου
• Η κυβέρνηση έπρεπε να προχωρήσει στην πιλοτική αυτονόμηση ενός περιφερειακού νοσοκομείου
• Οι γιατροί μονιασμένοι να ταχθούν υπέρ της μεταρρύθμισης στα πλαίσια αξιοπρεπών συνθηκών άσκησης της ιατρικής

Στην έλλειψη πολιτικής απόφασης αποδίδει την μη εφαρμογή μέχρι τώρα το Γενικού Σχεδίου Υγείας ο Δρ Γιώργος Ποταμίτης, Πρόεδρος της Γαστρεντερολογικής Εταιρείας Κύπρου, ασκώντας κριτική σε όλα τα πολιτικά κόμματα. «Ο πολιτικός κόσμος, αναφέρει, δεν έχει πιστέψει γι’ αυτή την μεταρρύθμιση».

Σε συνέντευξη του στον «ΙΑΤΡΙΚΟ ΤΥΠΟ» Ο Δρ Ποταμίτης αναφέρει ότι είχαν συμφωνηθεί οι αρχές της εφαρμογής το ΓεΣΥ για να προτείνει ότι θα πρέπει «λαμβάνοντας υπόψη το τι χτίστηκε και τι έγινε μέχρι τώρα, να γίνει μια επαναπροσαρμογή στα νέα δεδομένα και στην εξέλιξη της ιατρικής» που να διασφαλίζει την ελεύθερη επιλογή του γιατρού και την  ελεύθερη επιλογή του νοσηλευτηρίου, θέσεις που τονίζει συνεχώς το Διοικητικό Συμβούλιο του ΠΙΣ.

Ο Δρ Ποταμίτης εκφράζει την άποψη ότι λανθασμένα το εγχείρημα της αυτονόμησης θεωρείται ωσάν κάτι δύσκολο και ανυπέρβλητο και τονίζει ότι η κυβέρνηση έπρεπε να προχωρήσει σε μια πιλοτική αυτονόμηση ενός νοσοκομείου, ίσως και περιφερικού.

Ταυτόχρονα ο Δρ. Ποταμίτης τονίζει την ανάγκη οι γιατροί μονιασμένοι να ταχθούν υπέρ της μεταρρύθμισης στα πλαίσια αξιοπρεπών συνθηκών άσκησης της ιατρικής.

Παραθέτουμε στη συνέχεια τη συνέντευξη:

 

 

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

 

–          Δρ Ποταμίτη, ως ένας από τους γιατρούς που ασχολήθηκαν επισταμένα με τα θέματα , με εμπειρία στα συνδικαλιστικά και λόγω του ότι οι εξελίξεις με την υγεία τρέχουν, σε όλους τους τομείς υπάρχουν ανοιχτά μέτωπα, κυρίως για το ΓΕΣΥ, θέλουμε να ακούσουμε την άποψη σας και αν μπορεί να υλοποιηθεί ο στόχος του ΓΕΣΥ.

ΔΡ Γ. ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ: Χωρίς αμφιβολία πιστεύω ότι το ΓΕΣΥ σαν μεταρρύθμιση μπορεί να εφαρμοστεί άμεσα. Οι λόγοι για τους οποίους δεν προωθήθηκε είναι γιατί δεν υπήρχε έντονη πολιτική απόφαση και εδώ πέρα πρέπει κατά κάποιον τρόπο να ασκήσουμε κριτική σε όλα τα κόμματα. Έχω την εντύπωση ότι στο σύνολο του ο πολιτικός κόσμος δεν έχει πιστέψει γι’ αυτή την μεταρρύθμιση ή για την μορφή αυτής της αλλαγής. Πιστεύω μετά από τόσα χρόνια συζητήσεων, γενικών συνελεύσεων, αμφιβολιών και μελετών και τα εκατομμύρια τα οποία ξοδεύτηκαν, ο ιατρικός κόσμος είχε καταλήξει, τουλάχιστον, όσον αφορά τις αρχές της εφαρμογής ενός Γενικού Σχεδίου Υγείας. Εκείνα τα οποία συνεχώς τονίζουμε και πολύ σωστά τονίζει και το παρόν διοικητικό συμβούλιο, που εμφαντικά αναφέρεται η ελεύθερη επιλογή του γιατρού, η ελεύθερη επιλογή του νοσηλευτηρίου, πράγματα τα οποία πιστεύω είχαν εξασφαλιστεί μέσα από μια συναίνεση μεταξύ των διαφόρων ενδιαφερομένων, συντεχνιών, του ιατρικού κόσμου και των πολιτικών κομμάτων.

Όταν ήρθε η ώρα να εφαρμοστεί το ΓΕΣΥ, δυστυχώς βρήκαμε μπροστά μας την οικονομική καταστροφή. Πολύ σωστά έπρεπε να γίνει ένας επαναπροσδιορισμός και ένας υπολογισμός των οικονομικών μεγεθών, αλλά θεωρώ ότι θα μπορούσε να αρχίσει η εφαρμογή του με ασφάλεια ακόμα όσον αφορά και την οικονομική επιβάρυνση και στη συνέχεια να προχωρούσαμε σε διορθωτικές κινήσεις ή βελτιώσεις, αλλά μέσα στο αρχικό πλαίσιο το οποίο ετέθη μετά από τόσες μελέτες και όπως εχαράχθη και σε συνεργασία με τον οργανισμό ασφάλισης.

Πιστεύω κομβικό σημείο και σημείο έντονης συζήτησης είναι ο ρόλος του οικογενειακού γιατρού. Αυτό το σημείο έγινε και η αιτία διχασμού των γιατρών, ή μπορώ να πω και δημιουργίας ομάδων οι οποίες αναχαίτισαν την εφαρμογή του ΓEΣΥ. Δεν μπορώ να κατηγορήσω αυτές τις ομάδες των γιατρών γιατί, πολύ σωστά, ετέθη το θέμα ότι δεν είχαμε επαρκή αριθμό γιατρών οι οποίοι να εκπαιδεύτηκαν σαν πρωτοβάθμιοι γιατροί. Αυτό όμως που μπορούσε να γίνει θα μπορούσε να δοθεί αρχικά πρωτοβουλία στους ειδικούς γιατρούς, και μάλιστα σε εκείνους τους ειδικούς γιατρούς που ήθελαν να ασκήσουν πρωτοβάθμια ιατρική, ή στα πλαίσια της ειδικότητας τους και να πλαισιωθούν και από τους οικογενειακούς γιατρούς, ή εκείνους τους γιατρούς που για χρόνια ασκούσαν οικογενειακή ιατρική, δημιουργώντας μάλιστα κέντρα στα οποία να υπήρχαν αυτές οι ομάδες και από αυτές τις ομάδες ο οργανισμός ασφάλισης, ή εν πάσει περιπτώση ο οργανισμός ο οποίος θα διαχειριζόταν το ΓΕΣΥ να αγόραζε υπηρεσίες.

Είχε γίνει και μια εκπαίδευση γενικών γιατρών και εγώ ήμουν ο συντονιστής και ξέρω πολύ καλά για το όφελος αυτής της εκπαίδευσης. Ο μαζικός αριθμός συμμετοχής έδειχνε και την επιθυμία των γιατρών και το πόσον οι γιατροί προσαρμόζονται στις ανάγκες και το πόσον είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν στον τόπο τους. Επομένως κακώς είχαν κατηγορηθεί από κάποιους πολιτικούς ότι δήθεν οι γιατροί σκέφτονται μόνο το συμφέρον τους.

Μέσα από αυτή την εκπαίδευση είχαν τεθεί πολλά ερωτηματικά και είχαν εντοπιστεί πολλά προβλήματα. Αυτό το οποίο έπρεπε να γίνει ήταν να γίνει αξιολόγηση αυτών των προβλημάτων και εν πάσει περιπτώση, να στηθεί και ένα σχολείο συνεχούς εκπαίδευσης με πρωτοβουλίες του ΠΙΣ και είναι κάτι το οποίο συστήνω και στο νυν Συμβούλιο. Δηλαδή την εκπαίδευση των γιατρών και την πρωτοβουλία στην εκπαίδευση πρέπει να την έχει ο ιατρικός κόσμος. Δεν είναι θέμα ούτε υπουργείων, ούτε συνδικαλιστών, ούτε οργανισμού ασφάλισης, ή κομμάτων. Τότε είχαμε συνεργαστεί με τον οργανισμό ασφάλισης ο οποίος μας είχε βοηθήσει αρκετά. Ο έλεγχος ποιότητας αυτής της εκπαίδευσης έδειξε πραγματικά μεγάλη ικανοποίηση από τους γιατρούς και πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη.

Στη συνέχεια ναι ετέθησαν διάφορα ερωτήματα….

ΦΟΡΕΑΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ

–          Τώρα στο τραπέζι δεν υπάρχει καν ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού.

ΔΡ Γ. ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ: Φαίνεται ότι έχει αλλάξει η πορεία του πώς να αρχίσει το ΓΕΣΥ ή του ρόλου του οικογενειακού γιατρού. Εγώ λέω ότι η αμφισβήτηση αυτή είχε σχέση με το θέμα του μη επαρκούς αριθμού ειδικών οικογενειακών γιατρών, από την άλλη δεν μπορείς να αγνοήσεις 500-600 τόσους γιατρούς οι οποίοι για χρόνια ασκούσαν πρωτοβάθμια ιατρική μέσα στα νοσοκομεία. Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος αξιοποίησής τους, και αυτό που είχα εισηγηθεί – και με άρθρο το οποίο δημοσίευσα στον Φιλελεύθερο – ήταν η δημιουργία φορέα πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Από εκεί και πέρα, ναι, να παίξουν πρωτεύοντα ρόλο οι ειδικοί γιατροί, επαναλαμβάνω, οι οποίοι θα θέλαν να ασκούν πρωτοβάθμια ιατρική στην ειδικότητά τους.

Αυτό θα μπορούσε να ξεκινήσει σαν πρώτο βήμα. Είναι κάτι το οποίο από απόψεως μάλιστα οικονομίας είναι ένα ελεγχόμενο μπάτζετ. Η δικαιολογία ότι δεν θα ελέγχουμε τα οικονομικά μας είναι λάθος. Από εκεί και πέρα θα βλέπαμε τα προβλήματα, θα δίναμε και χρόνο όσον αφορά τη λεγόμενη αυτονόμηση – που και εδώ η εισήγησή μου είναι ότι η κυβέρνηση έπρεπε να προχωρήσει σε μια πιλοτική αυτονόμηση ενός νοσοκομείου, ίσως και περιφερικού, ή του νοσοκομείου Λάρνακας ή του Μακάρειου – για να δουν ακριβώς πώς θα λειτουργήσει αυτό το πράγμα, αλλά και τα οφέλη αυτής της αυτονόμησης και στη συνέχεια, εγώ θεωρώ, ότι το εγχείρημα της αυτονόμησης λανθασμένα προβάλλεται ωσάν κάτι δύσκολο και ανυπέρβλητο. Ήδη είχαν σκεφτεί τρόπους μεταπήδησης γιατρών από κρατικά νοσοκομεία σε αυτονομημένα νοσοκομεία κάτι το οποίο πιστεύω θα μπορούσε να ξεπεράσει και τα προβλήματα της ΠΑΣΥΔΥ – του κλάδου δηλαδή των γιατρών – ή και της ΠΑΣΥΚΙ ακόμα, που έχουν αντιρρήσεις να φύγουν από ένα καθεστώς κρατικού υπαλλήλου. Δηλαδή στα υπάρχοντα νοσοκομεία να δημιουργηθούν οι βήτα κλινικές, τις οποίες ενόψει και της ύπαρξης ιατρικών σχολών να ονομαστούν πανεπιστημιακές κλινικές, και αυτές οι κλινικές να αποτελέσουν τη βάση των αυτονομημένων νοσοκομείων. Και εκεί πέρα να εργαστούν εκείνοι οι γιατροί που θα ήθελαν να μεταπηδήσουν σε αυτό το καθεστώς με συμβόλαια, γιατροί που θα είχαν, κατά καποιον τρόπο, την επιθυμία να παίξουν και ρόλο εκπαιδευτή, ρόλο ερευνητή, όπως γίνεται σε όλα τα νοσοκομεία του κόσμου.

Επομένως αυτό σιγά σιγά θα μπορούσε να ενσωματωθεί σε ένα ΓΕΣΥ, ο οργανισμός ασφάλισης να αγοράζει υπηρεσίες από αυτά τα νοσοκομεία και αυτά τα αυτονομημένα οικονομικά και επιστημονικά νοσοκομεία στη συνέχεια με τα διοικητικά τους συμβούλια να αναπτύξουν ανταγωνιστικά τα νοσοκομεία τους και επίσης να ξεφύγουμε από αυτή τη νοοτροπία ότι όλα θα πρέπει να ρυθμίζονται από ένα υπουργείο υγείας ή οι γιατροί θα διορίζονται δήθεν στην κυβέρνηση και κατόπιν να κατανέμονται, αλλά τα διοικητικά συμβούλια θα έβλεπαν τις ανάγκες τους, θα προσλάμβαναν τους καλύτερους, εκείνους που θα ήταν διαφήμιση για τα νοσοκομεία τους. Έτσι, για παράδειγμα, μπορεί στο νοσοκομείο Πάφου να ανάπτυσσε ένα άριστο ρευματολογικό τμήμα και να ήταν προσέλκυση για τους πολίτες της Κύπρου να επισκεφτούν αυτό το νοσοκομείο. Αυτά γίνονται σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν νοσοκομεία που έχουν φήμη για ένα αντικείμενο καλύτερο από νοσοκομεία που υπάρχουν στις πρωτεύουσες.

Νομίζω ότι το να ακολουθούμε τη λογική ότι θα συνεχίσουμε τις μελέτες, θα βάλουμε σε νέα βάση κ.λπ θα γίνει αιτία να μην προχωρήσουμε σε ένα οργανωμένο σχέδιο υγείας, απλούστατα να λύνουμε μεμονωμένα προβλήματα, να λύνουμε προβλήματα με τον τρόπο της αγοράς δήθεν υπηρεσιών με αυτόν τον εξευτελιστικό τρόπο διαχείρισης των λεγομένων βάουτσερ, να εγκαταλείπουμε εντελώς αυτά τα οποία υποστηρίζαμε και, πολύ σωστά και το νυν Συμβούλιο έχει τονίσει, τον έλεγχο ποιότητας, την αξιοπρεπή αμοιβή του γιατρού, θέματα τα οποία μπήκαν σε ένα σχέδιο υγείας όπως είναι η εκπαίδευση του γιατρού, όπως είναι η ασφάλιση του γιατρού. Νομίζω ότι πρέπει ξανά, με τον οργανισμό ασφάλισης – που εδώ θέλω να καυτηριάσω κάτι, έπρεπε, έστω και αν είναι ένας οργανισμός που δεν είχε το δικαίωμα να μπαίνει μπροστά, να υποδείξει ότι υπάρχει ένα σχέδιο υγείας δομημένο, το οποίο να αξιοποιηθεί με τα νέα δεδομένα.

Επομένως, λαμβάνοντας υπόψη το τι χτίστηκε και τι έγινε μέχρι τώρα, να γίνει μια επαναπροσαρμογή στα νέα δεδομένα και στην εξέλιξη της ιατρικής. Ναι, υπάρχει φοβερή εξέλιξη, τεχνολογική εξέλιξη, υπάρχει αλλαγή νοοτροπίας στον Κύπριο ασθενή. Αλλά, το σχέδιο υγείας όπως είχε σχεδιαστεί είναι δεχτικό για αλλαγές και πιστεύω ότι ναι ήταν ένα σχέδιο το οποίο μπορούσε να εξασφαλίσει και τα οικονομικά δεδομένα για μια αξιοπρεπή άσκηση ιατρικής από τους λειτουργούς, είτε αυτοί είναι ιδιώτες γιατροί  είτε κρατικοί γιατροί.

ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΕΦΥΡΩΘΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ

–          Πολλές φορές οι συζητήσεις για το ΓΕΣΥ προσκρούουν σε αντίθετες απόψεις ή οικονομικά συμφέροντα – με την καλή έννοια – διαφόρων κλάδων. Θεωρείτε ότι μπορούν να γεφυρωθούν αυτές οι διαφορές;

ΔΡ Γ. ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ: Βεβαίως. Το να έχεις, σε εισαγωγικά, συμφέροντα δεν είναι κακό. Προασπίζεσαι τον κλάδο σου, το επάγγελμα σου, την προσπάθεια που έχεις κάνει μέχρι τώρα. Δηλαδή όταν άκουα εγώ να λένε ότι θίγονται τα συμφέροντα ασφαλιστικών εταιρειών, ερχόμουν και έλεγα δεν μπορείς να παραμερίσεις τις ασφαλιστικές εταιρείες όταν τόσα χρόνια ήταν η βάση της ιδιωτικής ασφάλισης. Και όταν οι ιδιώτες γιατροί λειτουργούσαν μέσα σε αυτά τα πλαίσια. Αυτό το οποίο πρέπει να σκεφτείς είναι να μην μείνουν εκτός, να βρεθούν αυτές οι γέφυρες – και χωρίς αμφιβολία υπάρχουν – και τα είχαμε συζητήσει και τα είχαμε προτείνει, είτε σαν ασφάλιση της επιπλέον πληρωμής με την επίσκεψη σε έναν ιδιώτη γιατρό, είτε σαν ασφάλιση υπηρεσιών οι οποίες δεν προσφέρονταν μέσα στο ΓΕΣΥ, είτε σαν ασφάλιση μιας επιλογής κάποιου που είχε τη δυνατότητα, είτε για παραϊατρικές υπηρεσίες που δεν είχαν ενταχθεί στο ΓΕΣΥ. Εν πάσει περιπτώση υπάρχει γέφυρα, αυτό που έπρεπε να γίνει και δεν έγινε είναι με τη βάση και το σχέδιο που προτείνετο, με αυτές τις αλλαγές που έχω αναφέρει, να γίνει συζήτηση με τους ασφαλιστικούς φορείς ακριβώς για να ενταχθούν σε ένα ΓΕΣΥ.

Τώρα αν στην εξέλιξη δούμε ότι ναι πρέπει να δοθεί δυνατότητα αυτών των ασφαλιστικών οργανισμών να προσφέρουν και μια άλλη επιλογή και μετεξελιχθεί αυτό το μονοασφαλιστικό που, χωρίς αμφιβολία, πρέπει να ξεκινήσει τώρα σε κάτι διαφορετικό, να υπάρχει αυτή η δυνατότητα.

Αλλά το να θεωρούμε ότι ό,τι υποστηρίζαμε προηγουμένως είναι σωστό, τώρα πια δεν με βρίσκει σύμφωνο γιατί έχουν αλλάξει πολλά πράγματα και πρωτίστως έχει αλλάξει το οικονομικό περιβάλλον στην Κύπρο. Όπως επίσης και ο τρόπος που ασκείται η ιατρική, χωρίς να θεωρώ ότι ναι πρέπει να ισοπεδώσεις ή να αγνοήσεις τις αρχές άσκησης ιατρικής. Πρέπει να ενθαρρυνθεί ο ομαδικός τρόπος άσκησης ιατρικής, ο έλεγχος ποιότητας και στα ιδιωτικά και στα κρατικά νοσοκομεία, εσωτερικοί κανονισμοί των ιδιωτικών νοσοκομείων, ως και εξωτερικός ποιοτικός έλεγχος, αλλά  προς Θεού δεν πρέπει να αφαιθεί ο τρόπος ανάπτυξης της ιατρικής  απλώς σαν μια επένδυση  ή σαν ένα οικονομικό συμφέρον ενός επενδυτή. Τότε τι θα γίνει στο μέλλον; Οι γιατροί θα καταλήξουν υπάλληλοι αυτών των νοσοκομείων και δεν θα έχουν τη δυνατότητα να ασκούν αυτό το λειτούργημα που ότι και να κάνουμε δεν παύει να είναι ένα λειτούργημα ο τρόπος άσκησης της ιατρικής.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΟΥΝ

ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΑΣ

 

–          Επειδή γνωρίζουμε ότι είσαστε γνώστης και του τι συμβαίνει σε άλλες χώρες, θεωρείτε ότι ο τομέας της υγείας είναι ο καθρέφτης μιας χώρας;

ΔΡ Γ. ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ: Πιστεύω ναι ότι η υγεία, η παιδεία, ο πολιτισμός είναι αυτά τα στοιχεία τα οποία θα διατηρήσουν την ύπαρξη ενός κράτους, και ακριβώς έχω πει ότι λύση του Κυπριακού μπορεί να μην υπάρξει αλλά αυτά τα στοιχεία θα είναι εκεί, αυτές οι συνιστώσες θα είναι εκεί, θα πρέπει να τις ενθαρρύνουμε ακριβώς για να κρατήσουν το κράτος. Δηλαδή αν θα αντέξει η Κυπριακή Δημοκρατία, θα αντέξει από την ύπαρξη αυτών των στοιχείων και θα είναι ένας τρόπος να αποκτήσει τη χαμένη εμπιστοσύνη που είχε ο πολίτης προς το κράτος.

Όταν νιώθει ότι έχει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και το κράτος είναι δίπλα του και δεν ξεσπιτώνεται, δεν καταστρέφει ολόκληρη περιουσία για να το λύσει, όταν νιώθει ότι ανεξαρτήτως οικονομικής επιφάνειας του προσφέρεται επί ίσοις όροις η δυνατότητα παιδείας και όταν ξέρει ότι κάποιος που θέλει να δημιουργήσει έχει διεξόδους στον πολιτισμό, πιστεύω ότι είναι εκείνο που θα μας κάνει πάλι περήφανους σαν Κύπριους και θα αγωνιστούμε να διατηρήσουμε το κράτος μας και δεν θα γονατίσουμε μπροστά σε οποιαδήποτε πίεση για οποιαδήποτε λύση.

ΜΟΝΙΑΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ, ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ

–          Επειδή μιλούμε και με άλλους γιατρούς αλλά και με κόσμο που έχει σχέση με την ιατρική γνωρίζουμε ότι τα λεγόμενα του  Δρ Γιώργου Ποταμίτη έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα, θέλουμε, κλείνοντας αυτή την ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα συζήτηση, να σας ζητήσουμε να στείλετε ένα μήνυμα στους συναδέλφους σας.

ΔΡ Γ. ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ: Εγώ είμαι πάρα πολύ αισιόδοξος ότι εμείς οι γιατροί στη δεδομένη στιγμή, παρά τις διαφωνίες μας, μπορεί να επιλέξουμε το σωστό δρόμο. Να πω ότι το παρόν Συμβούλιο κατάφερε να συνενώσει τους γιατρούς. Οι θέσεις που έχει μέχρι τώρα είναι θέσεις αξιοπρέπειας. Έχει προχωρήσει σε εκδηλώσεις που έχουν φέρει τους γιατρούς κοντά και χωρίς αμφιβολία πιστεύω ότι όταν οι γιατροί είναι μπροστά σε ένα δίλημμα όσον αφορά επιλογή, εκείνο το οποίο θα σκεφτούν και θα υποστηρίξουν είναι πάνω απ’ όλα ο Κύπριος πολίτης και στα πλαίσια ενός αξιοπρεπούς τρόπου άσκησης της ιατρικής.

Ο Κύπριος γιατρός έχει κάνει θυσίες και κάμνει θυσίες κάθε μέρα. Πρέπει να πολεμήσουμε την εκμετάλλευση και να μην δεχτούμε οποιοδήποτε εξευτελισμό και σαν κλάδος. Δεν είμαι από αυτούς που λένε ότι πρέπει οι οικογένειες των γιατρών να μην έχουν τη δυνατότητα να σπουδάζουν τα παιδιά τους, να ζουν με αξιοπρέπεια, γιατί, ναι, είναι λειτούργημα. Πιστεύω ότι ό,τι γίνει και όποια προσπάθεια γίνει πρέπει οι γιατροί πια σαν μια ομάδα, σαν ένας επαγγελματικός κλάδος και σαν συνάδελφοι μονιασμένοι να σκεφτούμε, ναι, υπέρ της μεταρρύθμισης στα πλαίσια αξιοπρεπών συνθηκών άσκησης της ιατρικής. Και είμαι σίγουρος όταν έλθει η ώρα να κάνουν τις σωστές επιλογές χωρίς αμφιβολία.

Γαστρεντερολογική Εταιρεία Κύπρου:

Συνεχείς προσπάθειες

για επιμόρφωση των μελών της

και ιατρών άλλων ειδικοτήτων

 

 

–          Δρ Ποταμίτη, αναφορικά με την Γαστρεντερολογική Εταιρεία Κύπρου θα θέλαμε να μας ενημερώσετε για τις δραστηριότητες της.

ΔΡ Γ. ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ: Η  Γαστρεντερολογική Εταιρεία Κύπρου ιδρύθηκε το 1991 και είμαι ιδιαίτερα περήφανος γιατί ήταν μια πρωτοβουλία δική μου και ήμουν και ο ιδρυτικός Πρόεδρος της εταιρείας με θητείες το 1991-93 και μετά επανεξελέγην για το 1993-95. Από την ίδρυση της είχε αμέσως μια ιδιαίτερη αναγνώριση από τους συναδέλφους και από τον Παγκύπριο Ιατρικό Σύλλογο ως η επιστημονική εταιρεία με έντονη επιστημονική δραστηριότητα και εκδηλώσεις. Είναι αλήθεια ότι από τότε μέχρι και σήμερα, με όλα τα Συμβούλια, είχαμε την πρωτοβουλία για ποιοτικές εκδηλώσεις επιστημονικές, με αντικείμενο τη γαστρεντερολογία. Σαν εταιρεία όλοι θυμούνται, και κυρίως οι Ελλαδίτες συνάδελφοι, το πρώτο Παγκύπριο Συνέδριο Γαστρεντερολογίας όπου τότε είχαμε μια κάθοδο Ελλαδιτών, πέραν των διακόσιων ατόμων, που το εναρκτήριο είχε γίνει μάλιστα στην Πύλη Αμμοχώστου, με έναν εξαίρετο ομιλητή για τη Λευκωσία και όλοι το θυμούνται, την χαρακτηρισαν ιδιαίτερα συγκινητική, όπως επίσης και τις δραστηριότητες και τη συμμετοχή των συναδέλφων, Ελλαδιτών και Κυπρίων.

Κάθε χρόνο η Γαστρεντερολογική έχει να παρουσιάσει επιστημονικές δραστηριότητες που προσελκύουν πάρα πολλούς συναδέλφους. Αρκετές φορές, λαμβάνοντας υπόψη και την πρόοδο που επιτελείται στη Γαστρεντερολογία – Ηπατολογία, παρουσιάζοντας νέες καινοτόμες επεμβάσεις, διαγνωστικές, θεραπευτικές, ενδοσκόπησης και νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις ακριβώς για τη συνεχή επιμόρφωση των μελών της ως και συναδέλφων άλλων ειδικοτήτων.

Αρκετές φορές πραγματοποιούμε διεταιρικές δραστηριότητες σε συνεργασία με άλλες ειδικότητες, είτε χειρουργικές, είτε κλινικές ειδικότητες, ως επίσης αναλαμβάνουμε πρωτοβουλία και για ενημέρωση των συμπολιτών μας για παθήσεις του γαστρεντερικού και πρόληψη. Είναι γνωστή η πρωτοβουλία μας για την πρόληψη του καρκίνου του παχέως εντέρου, ως επίσης και η συνεργασία και η πρωτοβουλία που είχαμε με το Υπουργείο Υγείας για την έναρξη πιλοτικού προγράμματος για την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του παχέως εντέρου, αρχικά στην επαρχία Λάρνακας, ευελπιστώντας ότι αυτό θα γίνει ένα κρατικό πρόγραμμα για ολόκληρη την Κύπρο.

Πάρα πολλές φορές έχουμε προσκαλέσει ομιλητές παγκόσμιας εμβέλειας. Στο μυαλό μου έρχεται τώρα η τιμή που μας έκανε με πολλή προθυμία ο Πρόεδρος της Παγκόσμιας Εταιρείας Γαστρεντερολογίας, ο οποίος παρουσίασε τις εξελίξεις όσον αφορά την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του παχέως εντέρου.

Επίσης ως εταιρεία πάρα πολλές φορές έχουμε προτείνει τρόπους βελτίωσης των παρεχομένων υπηρεσιών, έχουμε προωθήσει στα μέλη μας για τις προδιαγραφές υγείας ενδοσκοπικών ιατρείων βάσει των ευρωπαϊκών προτύπων, είτε σε χώρο ιατρείου είτε εντός μεγάλων νοσοκομείων, παρουσιάζοντας ακριβώς τα απαραίτητα για βελτίωση του επιπέδου των παρεχομένων υπηρεσιών. Επίσης, όποτε χρειαζόταν, σε συνεργασία με τον Παγκύπριο Ιατρικό Σύλλογο, έχουμε αγωνιστεί (σε εισαγωγικά) για τα καλώς νοούμενα συμφέροντα των Κυπρίων γαστρεντερολόγων – ηπατολόγων και έχουμε υποβάλει και προτάσεις για το ρόλο του γαστρεντερολόγου σε περίπτωση ανάπτυξης μιας μεταρρύθμισης στον τομέα της υγείας, ανάπτυξης ενός γενικού σχεδίου υγείας.

Βεβαίως δεν λείπουν και οι κοινωνικές εκδηλώσεις, με τις οποίες έχουμε την ευκαιρία να γνωριστούμε, να χαλαρώσουμε, να γνωριστούν οι οικογένειές μας.

Θα ήθελα να αναφέρω σαν τελευταίο τη μεγάλη επιτυχία που είχαμε όσον αφορά την ανάθεση στην εταιρεία μετά από εκλογή και επιλογή του Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου το βακτήριο του πυλωρού και την καρκινογένεση στο στομάχι, το οποίο πραγματοποιήθηκε πέρσι και χαρακτηρίστηκε από τους συνέδρους – είχε συνέδρους από όλο τον κόσμο, Αμερική, Καναδά, Αυστραλία – σαν το σημαντικότεροσυνέδριο μέχρι τώρα. Θέλω να πω ότι η ηπατολογία εκτελείται από τους συναδέλφους σε ψηλά επίπεδα και δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από οποιαδήποτε άλλη χώρα ευρωπαϊκή.