Σεπτέμβρης… Πήρατε χαρτί μεγέθους παγκόσμιος χάρτης, μπας και καταφέρετε να χωρέσετε όλο το πρόγραμμα της οικογένειας, που ξεκινά στις 6 (εκτός κι αν κουβαλάς την τρέλα του τρεξίματος καλή ώρα, άρα το ξυπνητήρι, αυτό το κτυπάς σαν τρελό σε μισώ σε μισώ σε μισώ, βαράει στις 5) και τελειώνει πολύ αργότερα από εκείνη την ώρα που ο ελεύθερος (φυσιολογικός;) κόσμος βγαίνει για ποτάκι! Με πιάνετε; Χαμός, πανικός, κούρσες τρελές και παλαβές, δραστηριότητες που συγκρούονται, βγάλε το σκυλί για βόλτα, μας τελείωσε το γάλα, χθες πήρα φρούτα πότε προλάβατε να τα φάτε καλέ; Α πα πα πα πα;;;

Α μάλιστα, εδώ είμαστε, κτυπάει κουδούνι, τα κεφάλια μέσα, ρομπότ λάβετε θέσεις και το μεγαλύτερο ερώτημα όλων κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας, ΤΙ ΘΑ ΦΑΜΕ ΠΑΛΙ;;; Άντε και κανονίσατε τα κύρια γεύματα, τα βολέψατε, έχουν μια κάποια λογική, είναι ισορροπημένα, με τα υπόλοιπα τι γίνεται;

Το μεγαλύτερο διατροφικό πρόβλημα αυτής της πολυάσχολης μάνας είναι τα ενδιάμεσα γεύματα. Τι να το ταΐσω το παιδάκι μου που το μαζεύω από το φροντιστήριο, αλλάζει στολή κρατώντας ισορροπία μέσα στον διάδρομο και πεινάει γιατί νηστικό αρκούδι δεν κολυμπάει, δεν κλωτσάει, δεν πασάρει, δε χορεύει… Άλλο που τελειώνει την προπόνηση και δεν κρατιέται μέχρι να πάει σπίτι, αν δεν είναι στρωμένο το τραπέζι! Ποιος θα το στρώσει καλέ;

Χρειάζεστε έξυπνες λύσεις (πολύ έξυπνες όμως, σατανικές!), απαιτείται οργάνωση πολυεθνικής εταιρείας, instagrammable έμπνευση, ισορροπία διατροφολόγου και δε θα πω χρόνος, γιατί αυτό που περιέγραψα πιο πάνω είναι η ζωή μου όλη και ξέρω…ξέρω καλά. Εδώ είμαστε λοιπόν για εσάς! Και όταν λέμε εσάς, δεν εννοούμε μόνο τις μάνες ε; Και όλα αυτά που αραδιάζουμε εδώ πέρα, και δεν ξέρω κιόλας αν τα διαβάζετε, απευθύνονται σε μια οικογένεια σαν τη δική μας, είμαι σίγουρη υπάρχουν κι άλλες, έχω μετρήσει συνολικά…καθίστε, 32 εβδομαδιαίες προπονήσεις. Ναι, μετρημένες, 10 ο μπαμπάς, 8 η μαμά, 6 ο μικρός, 8 η μικρή. Κα- τα- πλη- κτι- κά.

Stavrini Tofarou Kanellou